Eerder dit jaar (Januari), voordat de corona-waanzin onze westerse samenleving trof, liftte Leander Declercq, een 25-jarige Leuvenaar, de Atlantische Oceaan over. Met amper enige zeilervaring sloeg hij erin twee zeilboten te vinden die hem vanaf Portugal, via enkele tussenstops, tot in Sint-Maarten (Caraïben) brachten. “Een avontuur was het absoluut.”, vertelt Leander, “Maar het was lang niet zo moeilijk of duur als ik dacht dat het ging zijn.” Lees hier het interview:
Hoe vind je een zeilboot?
De belangrijkste regel is eenvoudig. Heb geduld. Dat is waarschijnlijk de nummer 1 factor die me heeft geholpen om leuke booteigenaars en bemanning te vinden. Zeilers doen vaak langer over hun reis dan oorspronkelijk gepland. Je moet flexibel zijn met je planning en verwachten dat de hele reis een paar maanden in beslag kan nemen, zeker als je het al liftend doet en onderweg wat tijd op de prachtige tussenstops wilt doorbrengen. Voel je niet gehaast. Booteigenaars en schippers nemen je trouwens sneller mee als je flexibel bent. Daarnaast geniet je gewoon veel meer van de reis met een ontspannen mindset.
Geen zeilvaardigheid vereist
Het klinkt misschien gek, maar zeilervaring is geen vereiste. Je kan de Atlantische Oceaan oversteken zonder ooit een voet op een zeilboot te hebben gezet. Ik heb verschillende mensen ontmoet die de oversteek deden als eerste zeilervaring in hun leven.
Helpt zeilervaring? Absoluut. Ik ben er zeker van dat mijn zesdaagse zeilcursus, die ik een jaar eerder in Griekenland volgde, me geholpen heeft. Maar ik denk dat de schippers me nog steeds hadden meegenomen, indien ik die ervaring niet had gehad. Meeste booteigenaars die bemanning aannemen, zijn slechts op zoek naar wat extra hulp. Als ze een professionele schipper nodig hebben, dan betalen ze er wel één.
Online platformen versus face-to-face rondvragen
Ok. Dus, waar kan je nu specifiek een boot vinden? Er zijn verschillende opties. Ik ontmoette de eigenaar van de eerste boot via een online zeil platform genaamd Crewbay. Hier publiceren booteigenaars advertenties in het geval dat ze extra bemanning kunnen gebruiken.
Een andere optie is simpelweg mensen aan te spreken in de haven. Mijn tweede boot, waarmee ik de Atlantische Oceaan overstak, was een catamaran van zes miljoen dollar. De schipper ontmoette ik na slechts drie dagen zoeken en socialiseren in de haven van Las Palmas (Gran Canaria).
Hier zijn enkele zeil platformen die ik heb gebruikt om mijn eerste boot te vinden:
- Crewbay.com (mijn favoriet, gratis)
- Findacrew.net (grootste platform, gratis om te zoeken, betalen om contact op te nemen)
- Crewseekers.net (gratis om te zoeken, betalen om contact op te nemen)
- Oceancrewlink.com (gratis om te zoeken, betalen om contact op te nemen)
Online platformen laten je toe verschillende advertenties te vergelijken. Het geeft je meer zekerheid over de kapitein, gedeelde kosten, boot en planning. Je vindt ook makkelijker unieke boten en projecten. Ik zeilde bijvoorbeeld op een volledig houten catamaran die de eigenaar zelf had gemaakt. Een zeil platform is ideaal als eerste ervaring om te leren hoe deze crewing-wereld werkt.
Persoonlijk vond ik liften ter plekke wel veel leuker! Geen plan. Gewoon het geluk op je pad laten komen. Het voelde meer aan als een echt avontuur! Ik moest nog steeds veel moeite doen om mezelf te ‘verkopen’, maar het gevoel dat ik had eenmaal ik mijn boot vond, was onbeschrijfelijk.
Juiste tijd van het jaar
Flexibiliteit is misschien wel de belangrijkste vaardigheid. Je kan niet overvaren wanneer je maar wilt. Voor de oversteek van Oost (Zuid-Europa / Canarische Eilanden) naar West (Brazilië / Caraïben) duurt het seizoen min of meer van begin november tot eind februari. Dit kan wat variëren, afhankelijk van aan welke zeiler je het vraagt.
Tijdens dit seizoen waaien de zogenaamde ‘trade winds’ of passaatwinden in de juiste richting, waardoor de oversteek relatief makkelijk en vlot kan verlopen. Ik denk niet dat je in het midden van het orkaanseizoen wilt oversteken, of wel?
Dat zal wel duur geweest zijn zeker?
Niet echt. Op mijn eerste boot betaalde ik enkel een bijdrage voor de kosten te delen. Dit betreft zaken zoals haven huur, brandstof en eten, ongeveer €150,- per week. De reis duurde iets meer dan twee weken, inclusief een stop in Marokko. In totaal kwam het eerste deel van de reis dus neer op €300, inclusief accommodatie.
Zoals ik eerder zei, was mijn tweede boot een echte lift. Daarenboven was het ook een aflevering van een nieuwe boot dus alles was al betaald voor de reis. Met andere woorden, ik heb tijdens mijn verblijf van meer dan een maand op deze boot, geen cent betaald voor eten of accommodatie. Ik gaf enkel wat geld uit gedurende mijn vrije tijd aan land. Als ik alles optel, heb ik slechts een €500-600 gespendeerd gedurende die twee maanden vol avontuur.
Mensen zeggen vaak dat ik gewoon dik geluk heb gehad. En ja, dat is waar, ik ga dat zeker niet ontkennen. Maar zelfs als het me bijvoorbeeld €1500 had gekost, had ik de oversteek nog steeds gedaan. Ik heb veel mensen ontmoet die het voor veel minder dan dat gedaan hebben. De Atlantische Oceaan oversteken op een zeiljacht is niet enkel voor de rijksten.
Ben je zeeziek geweest?
Ja, op de eerste boot, en nog geen klein beetje. Achtenveertig uur vol pure ellende, overgeven, ijlen, niet kunnen eten of drinken, en dat allemaal in het midden van de oceaan. Leuk is anders. Het behoort zeker tot één van de meest miserabele momenten van mijn leven, maar het was ook een heel nederige ervaring. Op een of andere manier waardeer ik hierdoor de hele ervaring nog meer. Ik zou niet graag nog een keer zeeziek worden, maar het weerhoudt me er helemaal niet van om opnieuw te gaan zeilen. Gouden tip: ga liggen en probeer te slapen zodra je misselijk wordt. Ik wou dat ik dat had geweten op voorhand.
Hoe was het?
Onvergetelijk. Het heeft al mijn verwachtingen zeker overtroffen. Mijn favoriete aspect was dat ik van continent naar continent reisde met enkel wind. Alleen al dit idee gaf me een diep gevoel van vrijheid. Combineer dat met geen enkele internet- of telefoonverbinding en een constant zicht van 360° met niets anders dan eindeloze oceaan. Stel je dat allemaal samen gewoon even voor. Oh, en bijna vergeten, vergeet niet om wat dolfijnen toe te voegen die bijna dagelijks naast de boot spelen, en elke avond vers gevangen vis eten met perfecte zonsondergangen. Klinkt niet slecht, toch?
Het was echter niet altijd een sprookjesverhaal. Het was ook wel een zware tocht, zeker op de eerste boot. We hadden geen toilet of stromend water. Als je je ding moest doen, moest je maar over de rand van de boot leunen, ook als het midden in de nacht is en het stormt, ook als het regent en koud is. Sociaal gezien kan een zeiltocht ook best een uitdaging zijn. Ik zat vast op een platform ter grootte van een klein appartement, midden op de oceaan, met vier a vijf andere personen. Als je niet met elkaar overweg kan, is het moeilijk elkaar te vermijden. Hoewel ik het goed kon vinden met alle bemanningsleden, was het zeker interessant om te zien hoe iedereen zich sociaal verplicht voelde om een goede sfeer te behouden.
Dus, absoluut een reis van ups en downs, maar dat is precies wat het als een echt avontuur deed aanvoelen. Wat me het meest inspireerde, is de levensstijl. Ik vind het geweldig dat je met enkel wat wind langzaam de wereld kan rondreizen. Je kan eender welk land of eiland bezoeken en toch heb je altijd je huisje bij je. Ik waardeer de enorme afstanden die ik heb afgelegd ook veel meer en vond de manier van reizen veel socialer dan het vliegtuig of de auto te nemen.
Ik vond het geweldig, maar ik denk dat dat inmiddels wel duidelijk is. Moest je nieuwsgierig zijn om het zelf te doen, dan wens ik dat ik je wat inspiratie heb gegeven om het uit te proberen. Fair winds and following seas!
Comments